De laatste week...

Lieve allemaal,

Onze prachtige reis is bijna afgelopen...Aan de ene kant heel jammer want er is hier nog zo veel moois te zien en te beleven. Aan de andere kant ook heel fijn om jullie allemaal weer te zien en alle verhalen te kunnen vertellen. We hebben echt zo veel meegemaakt!! Met als absoluut hoogtepunt natuurlijk die rock aan mijn vinger :-) :-)

Maar jullie hebben nog een week tegoed. Afgelopen dinsdag voelden we ons gelukkig weer wat beter en zijn we in alle vroegte vertrokken naar Tayrona Park. Tenminste dat was het plan, onze chauffeur kwam een uur te laat. Waarom, dat behoeft hier nooit een uitleg haha. Dit betekent dat we pas rond 10 uur echt op oad konden. En dat is best laat; Tayrona Park is een natuurpark met het uiteinde van de Sierra Nevada in de Caribische Zee. Dat betekent dat je niet zomaar op het strand ligt, maar eerst dus nog even moet klimmen. Pffff! Ik wist wel dat we nog een stukje moesten wandelen voordat ik in de zee kon poedelen maar een hike van twee uur was niet echt wat ik in gedachte had!! Ik baalde dus wel, ook omdat we zo laat waren en dus maar even op het strand konden liggen (je moet namelijk ook weer terug en we werden om 5 uur weer opgehaald). Gelukkig hield Ais er de moed in en was de natuur weer echt prachtig! Soort van tropisch regenwoud met hele grote rotsen. Soms kwamen we opeens op een uitkijkpunt en daar was het uitizcht echt prachtig. We hebben zelfs pelikanen en een babyaapje gezien :-) Op een open plek in het bos zaten twee jongen van een Indianenstam kokosnoten te verkopen. Zo een verse kokosnoot uit de boom voor nog geen euro. Wij dachten meteen dat het 'nep' was: jongens uit een nabij gelegen dorp die domme toeristen voor de gek houden. Op de terugweg kwamen we echter langs een Indianendorp (we zagen het liggen in de bossen vanaf het pad), echt bijzonder! En ook zo Westers om te denken dat zoiets haast niet echt kan zijn, alsof heel het leven een soort Efteling is. Het strand was uiteindelijk echt prachtig en we hadden de voorkant van onze Lonely Plant gevonden, ook leuk! Helaas konden we er maar twee uurtjes van genieten omdat we op tijd terug wilden zijn (niks lijkt me zo erg om met dertig graden in je schurende badpak door de jungle te moeten 'rennen' om je taxi te halen!!!) Stiekem zagen we allebei nogal op tegen de twee uur terug wandelen dus hebben we maar een paardje gepakt :-) Ais is een echte cowboy geworden hier, hij springt zo op dat paard en heel de tijd voorop he. En hard gaat ie soms. En ik maar roepen: Ais! Ben je daar nog?!?!? Ritje was af en toe wel echt spannend: steile rotsjes af met een glibberende paardenbenen. Ik deed gewoon maar even af en toe mijn ogen dicht (net als in de taxi of busjes). Wat ook zo mooi is dat je niks hoeft te doen, niet te sturen of zo, want die paarden lopen gewoon hun eigen route en op hun eigen tempo. Kind kan de was doen dus. Eigenlijk best wel zielig maar ja, als je zo moe bent dan probeer ik daar maar niet al te veel over na te denken :-s s avonds nog lekker gegeten in Santa Martha en de volgende dag vertrokken naar Bogota.

Dat was ook nog wel wat. Het vliegveld was letterlijk een baan en een gebouw aan de zee. Kon ook een parkeergarage zijn. Vlucht vertrok op tijd. Ais en ik zaten niet naast elkaar maar we hadden daar, heel volwassen, geen probleem van gemaakt. Vlucht zou toch maar een uurtje duren. Inderdaad, na een uurtje maakten we ons klaar voor de landing. Er was best wat turbuelentie en het vliegtuig dook met best veel snelheid naar beneden (vonden wij dan he), daar was de landingsbaan, jaaa bijna, opeens maakt het vliegtuig nog meer snelheid, bulderende motoren en we vlogen weer naar boven.......uuuh?!?! Ais en ik zweten, blikken uitwisselen, ik dacht nog: we hadden naast elkaar moeten zitten!!!! Spaans gebrabbel door de intercom, que pasa?!?! Gelukkig kwam er een vrouw vertalen voor Ais: er was te veel wind om te landen in Bogota dus vliegtuig wijkt uit naar Medellin. Uhm, okaaaaay. Ik meteen: ja maar moeten we dan opnieuw een vlucht boeken? Hotel regelen in Medellin? Hotel in Bogota annuleren? Ais: nee joh, dat wordt echt wel geregeld. O (hihi, paniekvogel). We hebben uiteindelijk uurtje stilgestaan op vliegveld Medellin en na een half uurtje vliegen waren we veilig en wel in Bogota. Waar geen zuchtje wind stond. Kan het in twee uur van storm naar windstil gaan?? Wij denken dat de piloot gewoon een klojo was net zoals alle andere bestuurders van voertuigen in dit land :-) ;-)

Bogota was heerlijk de afgelopen dagen. We kennen de stad al, weten waar we moeten zijn en konden eindelijk los met winkelen! En dat hebben we gedaan hoor! De stad is wel veel drukker en levendiger dan de eerste week dat we hier waren. Groot verschil maar leuk dat we beide kanten van de stad hebben gezien. Morgen gaan we nog een keer de Monseratte op: mooie plek om deze fantastische reis af te sluiten.

Deze reis was voor mij mooier dan ik ooit had kunnen dromen. Ik heb echt kennis kunnen maken met het land waar ik geboren ben: we hebben de prachtigste landschappen gezien, heerlijke dingen gegeten, rondgedwaald in mooie steden, mega supermakten en hyper moderne winkelcentra, gedanst tot diep in de nacht maar voor mij het meest speciaal, heel bijzondere ontmoetingen gehad. Enkele mensen hier hebben met hun interesse voor ons, mij de meest dierbare herinneringen gegeven. Ik vond het altijd spannend om mijn gefantaseer in te moeten ruilen voor echte herinneringen. Nu ben ik alleen maar dankbaar en gelukkig met alle mooie herinneringen die we samen gemaakt hebben. En natuurlijk het allermooist: onze verloving! Dat behoeft natuurlijk geen verdere uitleg :-) :-) :-)

We vliegen morgenavond om 18.30 richting Holanda, met een tussenstop in Parijs. Als alles volgens plan gaat en we geen klojo treffen, landen we dinsdag om 13.50 op Schiphol :-)

Adios lieve familie en vrienden, volgende keer treffen we elkaar eindelijk weer live.

Besos, Aiske en Nataly