Medellin en Cartagena
25 januari 2016 - Santa Marta (Distrito Turístico Cultural E Histórico), Colombia
Lieve mensen,
We liggen allebei ziek op bed in een hostel in Santa Marta, de oudste stad van Colombia en een stad met, naar het schijnt, prachtige stranden. Daar hebben wij alleen nog niks van gezien: toen we zaterdag aankwamen was ik ziek, nu heeft Ais het te pakken. Wat we precies hebben weten we niet maar het heeft te maken met buikpijn en de wc :-/
Maar we waren gebleven in Medellin en onze veilige aankomst na een helse bustocht. Dat was op een late vrijdagmiddag en ons zogenaamde viersterren hotel bleek een ouderwets donker hok te zijn met een bed zo groot als een ledikant. We waren dus niet in een al te beste stemming. Gelukkig hebben we allemaal lieve cadeautjes en kaartjes meegekregen voor dit soort momenten dus we hadden al snel weer genoeg moed verzameld om de buurt te verkennen. En dat was echt heel leuk. We zaten precies in de wijk met alle hippe en mooie barretjes en restaurantjes. Precies wat we nodig hadden! Dus heerlijk gegeten en weer mooie vrouwen bekeken (waarbij Ais dacht dat er ook vrouwen zonder make up waren. Nee hoor lieverd, zij heeft ook gewoon foundation, blush en alles op :-)) Zaterdagochtend gingen we met Roger a.k.a. Angel of Medellin a.k.a. Mr. Very Nice op pad. We gingen met de metro, de kabelbaan en de 'electric stairs' door Comuna 13, een deel van Medellin. We gingen dus niet langs de toeristische pleinen en kerken maar door echte woonwijken, die geleden hebben onder de drugsoorlog en nu profiteren van allerlei 'special programs' en de innovatieve aanpak van het gemeentebestuur. Medellin is in 2013 uitgeroepen tot meest innovatieve stad van de wereld, omdat het er in geslaagd is in een relatief korte tijd de stad veilig te maken, een alternatief te bieden voor het geweld en een toeristische trekpleister te worden. De tour was heel interessant, ook omdat we met locals in gesprek gingen over de grote veranderingen van de afgelopen jaren. En we werden uitvoerig door een jongen en een meisje bekeken die heel nieuwsgierig waren en ons allerlei vragen stelden. Dat leverde een van de leukste foto's op! De gids wist heel veel te vertellen maar was ook een beetje irritant, in iedere zin zei hij: special programme en this is very nice. Jajaja, dat weten we nu wel Roger! Als klap op de vuurpijl kwam er uit het niets het verhaal dat zijn bijnaam Angel of Medellin was omdat hij altijd iedereen hielp en altijd alles weet. Uuuuuuh okay. Ik was inmiddels al helemaal klaar met die kerel maar gelukkig bleef Ais wel gewoon beleefd.
S Avonds weer heerlijk gegeten om de hoek en toen maar eens een stukje verder gelopen. Bleek dus dat er wel twee blokken vol met discotheken waren. Een soort Salou maar dan nog groter en hipper (denk ik). Overal mensen op straat met drankjes, proppers, alles erop en eraan. Heel relaxed sfeertje ook. Super mooi om te zien! Leverde wel weer keuzestress op want waar is het nu het leukst? Op goed geluk wat gekozen en een super mooie avond gehad. Zoals al eerder verteld: je hebt een tafel nodig tijdens het uitgaan. En die hadden we niet. Dus stonden we een beetje onbeholpen te hangen (er is namelijk niet echt een dansvloer waar je dan kan gaan staan). Maar gelukkig was er een stel die hun statafel wel met ons wou delen. Later bleken ze ook hun fles aguadidiente met ons te willen delen. Dat is de nationale drank die iedereen, jong en oud, hier drinkt. Je drinkt het in shotjes met een gewoon glas drinken ernaast. Ok, wij deden wel mee met die shotjes. Pfffff, das echt sterk spul (heeft wel iets weg van Sambucca) en binnen de kortste keren hadden we de grootste lol. Niet dat we met elkaar konden praten maar t was toch heel gezellig. Later bleek dat iedereen het vooral grappig vond om Ais extra shotjes te geven als ik naar de wc was. Verder nog veel nep dingen gezien (borsten, billen, lippen), kreeg Ais nog een bijzonder aanbod op de herenwc (iets met een ander Colombiaans nationaal goedje) deze werd keurig afgeslagen en als twee malle toeristen gedanst. Blijkbaar deden we dat goed want we kregen van alle kanten drankjes aangeboden en Ais mocht zelfs dansen met een grietje, die daarvoor resoluut alle andere mannen had afgewezen. Jullie snappen, we waren de koning te rijk! Mooiste stapavond in Colombiaaaa! Terugweg was ook vol uitdagingen, Ais was nog niet uitgefeest hahaha! Wat ik vooral heel leuk vond, is dat alles zo relaxed voelde en ik me helemaal niet onveilig oid voelde.
Zondag traditiegetrouw op bed en volgens Colombiaanse traditie in de middag ergens lunchen (op zondagmiddag stappen hele families hier in de auto om ergens uitgebreid te gaan lunchen. S avonds zijn alle restaurantjes dan ook dicht.) Maandagochtend zijn we de toeristische pleinen en kerken gaan bekijken en heb ik met veel pijn en moeite een fles contactlenzenvloeistof weten te bemachtigen. Niemand bij de opticien sprak engels en ze bleven hun Spaanse zinnen vrolijk herhalen. Maar we zijn er uitgekomen hoor. En in een kerk waar we het laatste stukje van de dienst bijwoonden, gaf iedereen elkaar een hand om elkaar vrede (la paz) te wensen. Wij kregen ook handen! (Vind ik leuk!) La paz zie en hoor je hier veel: op graffiti, op tv, in de kerk. Tis hier natuurlijk heel actueel en aan de orde, vrede is hier nog iets wat je echt wenst. Bijzonder om daar bij stil te staan omdat dat bij ons thuis helemaal niet aan de orde is. En ik merkte in Medellin dat ik me steeds makkelijker begeef in de stad en alles niet meer zo vies enzo vind (grote proef komt natuurlijk als we terug in de gribuswijken in Bogota zijn). Dinsdagmiddag om half vlogen we naar Cartagena en we hadden dus nog de ochtend om tas in te pakken en nog ergens te lunchen. Dat deden we dus ook op ons dooie gemakkie. Ik heb zelfs nog even gewinkeld en om een uur de taxi gepakt naar het vliegveld. We wisten wel dat er twee vliegvelden waren bij Medellin en dat wij Aeroporte Internacional moesten hebben dus toen de taxichauffeur ons naar Nacional bracht, was er eerst nog geen paniek. Verkeerde vliegveld, breng ons maar naar de andere. Taxichauffeur: mevrouw, dat is een uur rijden als we geluk hebben. Ik: o, tengo una problema! (Ik heb een probleem!) hahahahah! Gelukkig wilde hij ons wel brengen en was het rustig op de weg maar we knepen hem wel. Nou ja, Ais vooral de eerste vijf minuten daarna viel ie lekker in slaap (Echt zo bijzonder dat een man in zo'n situatie gewoon in slaap kan vallen!!!) Maar als ervaren backpackers hebben we het vliegtuig ruim op tijd gehaald! En toen kwamen we eind van de middag aan in Cartagena, een badplaats waar Colombianen en Amerikanen vakantie vieren met een prachtige ouder stadskern (UNESCO werelderfgoed).
Eenmaal aangekomen gingen we ons opfrissen en in de buurt wat eten. Ik (Aiske) had het wel even gehad om weer te moeten kiezen in een restaurant, vlees en/of pizza en wilde gewoon rijst. Na wat gespeur en talloze chagerijnigheids aanvallen uiteindelijk een Chinees gevonden, meer een lange eetzaal met sfeervolle tl verlichting.
Eenmaal de kaart voor onze neus, wisten we niet waar uit we moesten kiezen... Na wat advies gevraagd bij de super klantvriendelijke serveerster ;) hadden we onze keus gemaakt. Uiteindelijk kwam het eten eraan, wat we alleen waren vergeten was te bestellen in een portie en die serveerster zei lekker niks, die dacht ff cashen bij de toeristen. Zaten we daar met arroz oriental (nasi goreng) en choi mein chicken voor een heel weeshuis. Gelukkig konden we, wat over was, meenemen. Dit was later op de avond en de avond erna een hele goeie uitkomst :).
Woensdag zijn de stad gaan verkennen met de welbekende hop-on hop-off bus, zo konden we goed bekijken waar we later heen konden gaan. Later die dag zijn we door de stad gelopen en alle kerken, pleinen en vooral de oude stadsmuren bewonderd.
Donderdag hadden we een lekker chill dagje en hadden we ons verplaatst tussen zwembad en strand. 'S avonds gingen we weer het oude centrum om ergens wat te eten en om Cartagena by night te bewonderen. Overal was er wat te doen, op elk pleintje, straatje was er wel wat te beleven. Zo ook op de mainsquare van Cartagena, hier op het terras zitten is de perfecte plek om mensen te kijken. Van alles komt hier voorbij, mensen die je van alles (souvenirs, sigaretten, kun je hier ook per stuk kopen, en vrouwen) willen aansmeren, straatmuzikanten, eetstalletjes en een koets, waar wij later nog in zijn rondgereden (Nataly's droomwens # 142) op vrijdag hebben we nog een bezoekje gebracht aan het oude fort, Castille de San Felipe, strand gehangen en gewinkeld. Zaterdagochtend maakten we ons klaar voor onze reis naar Santa Marta. Door een misverstand met de taxi-chauffeur werden we niet afgezet bij de busterminal maar bij een lokale busmaatschappij. O crap! Voordat je ook weet wat er gebeurt, zijn je tassen al naar binnen gedragen en krijg je de mededeling dat de bus naar Santa Marta om twee uur vertrekt (das dus pas over anderhalf uur). Daar sta je dan op een verlaten parkeerplaats met helemaal niks. Na een kwartiertje chagrijnen, is het toch ook wel weer grappig. Vooral om te bekijken hoe dat daar gaat: een mannetje maakt de bussen schoon (of doet alsof), ander mannetje gaat een hek in elkaar zetten (lassen zonder bril, slijpen met duikbril op en na iedere handeling even pauze nemen) en andere mannetjes hangen een beetje rond en sjouwen wat met tassen op en neer. Consternatie bij de bus naar Baranquilla want alle tassen passen niet en het is onduidelijk wie er nu wel en niet mee mag. Dat met elkaar bekijken, in het Nederlands de stemmen erbij en een lekkere bordje rijst met kip, maakt dat de tijd omvliegt en we zo in de juiste bus zitten. Die ook nog eens om vijf voor twee vertrekt, ongelooflijk! Wat dan ook wel weer bijzonder is, is dat dit de eerste busrit zonder bergen en enge haarspeldbochten is en je dus , denk je, lekker door zou kunnen karren. Zo niet onze buschauffeur, juist nu treffen we erheen die lekker rustig aan doet. Pffff!
Hier in Santa Marta zitten we in een hostel, wat wel prima te doen is. We hebben een eigen kamer met badkamer. Tis een beetje alsof we weer op de Gruitberg wonen ;-) Hopelijk voelen we ons morgen beter en kunnen we onze laatste dag hier gebruiken om naar Tayrona Parque te gaan, een nationaal park met de prachtigste stranden. Woensdag vliegen we naar Bogota, waar we een mooi hotel hebben in onze lievelingswijk. Dan gaan we de laatste dagen nog musea bezoeken en winkelen! En over een weekje lieve mensen, zitten we nu op het vliegveld te wachten, op weg naar huis. Eerst nog 7 dagen genieten van dit mooie land!
Tot snel! Besos, Aiske en Nataly
We liggen allebei ziek op bed in een hostel in Santa Marta, de oudste stad van Colombia en een stad met, naar het schijnt, prachtige stranden. Daar hebben wij alleen nog niks van gezien: toen we zaterdag aankwamen was ik ziek, nu heeft Ais het te pakken. Wat we precies hebben weten we niet maar het heeft te maken met buikpijn en de wc :-/
Maar we waren gebleven in Medellin en onze veilige aankomst na een helse bustocht. Dat was op een late vrijdagmiddag en ons zogenaamde viersterren hotel bleek een ouderwets donker hok te zijn met een bed zo groot als een ledikant. We waren dus niet in een al te beste stemming. Gelukkig hebben we allemaal lieve cadeautjes en kaartjes meegekregen voor dit soort momenten dus we hadden al snel weer genoeg moed verzameld om de buurt te verkennen. En dat was echt heel leuk. We zaten precies in de wijk met alle hippe en mooie barretjes en restaurantjes. Precies wat we nodig hadden! Dus heerlijk gegeten en weer mooie vrouwen bekeken (waarbij Ais dacht dat er ook vrouwen zonder make up waren. Nee hoor lieverd, zij heeft ook gewoon foundation, blush en alles op :-)) Zaterdagochtend gingen we met Roger a.k.a. Angel of Medellin a.k.a. Mr. Very Nice op pad. We gingen met de metro, de kabelbaan en de 'electric stairs' door Comuna 13, een deel van Medellin. We gingen dus niet langs de toeristische pleinen en kerken maar door echte woonwijken, die geleden hebben onder de drugsoorlog en nu profiteren van allerlei 'special programs' en de innovatieve aanpak van het gemeentebestuur. Medellin is in 2013 uitgeroepen tot meest innovatieve stad van de wereld, omdat het er in geslaagd is in een relatief korte tijd de stad veilig te maken, een alternatief te bieden voor het geweld en een toeristische trekpleister te worden. De tour was heel interessant, ook omdat we met locals in gesprek gingen over de grote veranderingen van de afgelopen jaren. En we werden uitvoerig door een jongen en een meisje bekeken die heel nieuwsgierig waren en ons allerlei vragen stelden. Dat leverde een van de leukste foto's op! De gids wist heel veel te vertellen maar was ook een beetje irritant, in iedere zin zei hij: special programme en this is very nice. Jajaja, dat weten we nu wel Roger! Als klap op de vuurpijl kwam er uit het niets het verhaal dat zijn bijnaam Angel of Medellin was omdat hij altijd iedereen hielp en altijd alles weet. Uuuuuuh okay. Ik was inmiddels al helemaal klaar met die kerel maar gelukkig bleef Ais wel gewoon beleefd.
S Avonds weer heerlijk gegeten om de hoek en toen maar eens een stukje verder gelopen. Bleek dus dat er wel twee blokken vol met discotheken waren. Een soort Salou maar dan nog groter en hipper (denk ik). Overal mensen op straat met drankjes, proppers, alles erop en eraan. Heel relaxed sfeertje ook. Super mooi om te zien! Leverde wel weer keuzestress op want waar is het nu het leukst? Op goed geluk wat gekozen en een super mooie avond gehad. Zoals al eerder verteld: je hebt een tafel nodig tijdens het uitgaan. En die hadden we niet. Dus stonden we een beetje onbeholpen te hangen (er is namelijk niet echt een dansvloer waar je dan kan gaan staan). Maar gelukkig was er een stel die hun statafel wel met ons wou delen. Later bleken ze ook hun fles aguadidiente met ons te willen delen. Dat is de nationale drank die iedereen, jong en oud, hier drinkt. Je drinkt het in shotjes met een gewoon glas drinken ernaast. Ok, wij deden wel mee met die shotjes. Pfffff, das echt sterk spul (heeft wel iets weg van Sambucca) en binnen de kortste keren hadden we de grootste lol. Niet dat we met elkaar konden praten maar t was toch heel gezellig. Later bleek dat iedereen het vooral grappig vond om Ais extra shotjes te geven als ik naar de wc was. Verder nog veel nep dingen gezien (borsten, billen, lippen), kreeg Ais nog een bijzonder aanbod op de herenwc (iets met een ander Colombiaans nationaal goedje) deze werd keurig afgeslagen en als twee malle toeristen gedanst. Blijkbaar deden we dat goed want we kregen van alle kanten drankjes aangeboden en Ais mocht zelfs dansen met een grietje, die daarvoor resoluut alle andere mannen had afgewezen. Jullie snappen, we waren de koning te rijk! Mooiste stapavond in Colombiaaaa! Terugweg was ook vol uitdagingen, Ais was nog niet uitgefeest hahaha! Wat ik vooral heel leuk vond, is dat alles zo relaxed voelde en ik me helemaal niet onveilig oid voelde.
Zondag traditiegetrouw op bed en volgens Colombiaanse traditie in de middag ergens lunchen (op zondagmiddag stappen hele families hier in de auto om ergens uitgebreid te gaan lunchen. S avonds zijn alle restaurantjes dan ook dicht.) Maandagochtend zijn we de toeristische pleinen en kerken gaan bekijken en heb ik met veel pijn en moeite een fles contactlenzenvloeistof weten te bemachtigen. Niemand bij de opticien sprak engels en ze bleven hun Spaanse zinnen vrolijk herhalen. Maar we zijn er uitgekomen hoor. En in een kerk waar we het laatste stukje van de dienst bijwoonden, gaf iedereen elkaar een hand om elkaar vrede (la paz) te wensen. Wij kregen ook handen! (Vind ik leuk!) La paz zie en hoor je hier veel: op graffiti, op tv, in de kerk. Tis hier natuurlijk heel actueel en aan de orde, vrede is hier nog iets wat je echt wenst. Bijzonder om daar bij stil te staan omdat dat bij ons thuis helemaal niet aan de orde is. En ik merkte in Medellin dat ik me steeds makkelijker begeef in de stad en alles niet meer zo vies enzo vind (grote proef komt natuurlijk als we terug in de gribuswijken in Bogota zijn). Dinsdagmiddag om half vlogen we naar Cartagena en we hadden dus nog de ochtend om tas in te pakken en nog ergens te lunchen. Dat deden we dus ook op ons dooie gemakkie. Ik heb zelfs nog even gewinkeld en om een uur de taxi gepakt naar het vliegveld. We wisten wel dat er twee vliegvelden waren bij Medellin en dat wij Aeroporte Internacional moesten hebben dus toen de taxichauffeur ons naar Nacional bracht, was er eerst nog geen paniek. Verkeerde vliegveld, breng ons maar naar de andere. Taxichauffeur: mevrouw, dat is een uur rijden als we geluk hebben. Ik: o, tengo una problema! (Ik heb een probleem!) hahahahah! Gelukkig wilde hij ons wel brengen en was het rustig op de weg maar we knepen hem wel. Nou ja, Ais vooral de eerste vijf minuten daarna viel ie lekker in slaap (Echt zo bijzonder dat een man in zo'n situatie gewoon in slaap kan vallen!!!) Maar als ervaren backpackers hebben we het vliegtuig ruim op tijd gehaald! En toen kwamen we eind van de middag aan in Cartagena, een badplaats waar Colombianen en Amerikanen vakantie vieren met een prachtige ouder stadskern (UNESCO werelderfgoed).
Eenmaal aangekomen gingen we ons opfrissen en in de buurt wat eten. Ik (Aiske) had het wel even gehad om weer te moeten kiezen in een restaurant, vlees en/of pizza en wilde gewoon rijst. Na wat gespeur en talloze chagerijnigheids aanvallen uiteindelijk een Chinees gevonden, meer een lange eetzaal met sfeervolle tl verlichting.
Eenmaal de kaart voor onze neus, wisten we niet waar uit we moesten kiezen... Na wat advies gevraagd bij de super klantvriendelijke serveerster ;) hadden we onze keus gemaakt. Uiteindelijk kwam het eten eraan, wat we alleen waren vergeten was te bestellen in een portie en die serveerster zei lekker niks, die dacht ff cashen bij de toeristen. Zaten we daar met arroz oriental (nasi goreng) en choi mein chicken voor een heel weeshuis. Gelukkig konden we, wat over was, meenemen. Dit was later op de avond en de avond erna een hele goeie uitkomst :).
Woensdag zijn de stad gaan verkennen met de welbekende hop-on hop-off bus, zo konden we goed bekijken waar we later heen konden gaan. Later die dag zijn we door de stad gelopen en alle kerken, pleinen en vooral de oude stadsmuren bewonderd.
Donderdag hadden we een lekker chill dagje en hadden we ons verplaatst tussen zwembad en strand. 'S avonds gingen we weer het oude centrum om ergens wat te eten en om Cartagena by night te bewonderen. Overal was er wat te doen, op elk pleintje, straatje was er wel wat te beleven. Zo ook op de mainsquare van Cartagena, hier op het terras zitten is de perfecte plek om mensen te kijken. Van alles komt hier voorbij, mensen die je van alles (souvenirs, sigaretten, kun je hier ook per stuk kopen, en vrouwen) willen aansmeren, straatmuzikanten, eetstalletjes en een koets, waar wij later nog in zijn rondgereden (Nataly's droomwens # 142) op vrijdag hebben we nog een bezoekje gebracht aan het oude fort, Castille de San Felipe, strand gehangen en gewinkeld. Zaterdagochtend maakten we ons klaar voor onze reis naar Santa Marta. Door een misverstand met de taxi-chauffeur werden we niet afgezet bij de busterminal maar bij een lokale busmaatschappij. O crap! Voordat je ook weet wat er gebeurt, zijn je tassen al naar binnen gedragen en krijg je de mededeling dat de bus naar Santa Marta om twee uur vertrekt (das dus pas over anderhalf uur). Daar sta je dan op een verlaten parkeerplaats met helemaal niks. Na een kwartiertje chagrijnen, is het toch ook wel weer grappig. Vooral om te bekijken hoe dat daar gaat: een mannetje maakt de bussen schoon (of doet alsof), ander mannetje gaat een hek in elkaar zetten (lassen zonder bril, slijpen met duikbril op en na iedere handeling even pauze nemen) en andere mannetjes hangen een beetje rond en sjouwen wat met tassen op en neer. Consternatie bij de bus naar Baranquilla want alle tassen passen niet en het is onduidelijk wie er nu wel en niet mee mag. Dat met elkaar bekijken, in het Nederlands de stemmen erbij en een lekkere bordje rijst met kip, maakt dat de tijd omvliegt en we zo in de juiste bus zitten. Die ook nog eens om vijf voor twee vertrekt, ongelooflijk! Wat dan ook wel weer bijzonder is, is dat dit de eerste busrit zonder bergen en enge haarspeldbochten is en je dus , denk je, lekker door zou kunnen karren. Zo niet onze buschauffeur, juist nu treffen we erheen die lekker rustig aan doet. Pffff!
Hier in Santa Marta zitten we in een hostel, wat wel prima te doen is. We hebben een eigen kamer met badkamer. Tis een beetje alsof we weer op de Gruitberg wonen ;-) Hopelijk voelen we ons morgen beter en kunnen we onze laatste dag hier gebruiken om naar Tayrona Parque te gaan, een nationaal park met de prachtigste stranden. Woensdag vliegen we naar Bogota, waar we een mooi hotel hebben in onze lievelingswijk. Dan gaan we de laatste dagen nog musea bezoeken en winkelen! En over een weekje lieve mensen, zitten we nu op het vliegveld te wachten, op weg naar huis. Eerst nog 7 dagen genieten van dit mooie land!
Tot snel! Besos, Aiske en Nataly
Wat een verhaal weer.
Jullie maken genoeg mee.
Maar voor nu beterschap, en nog een super mooie laatste week.
Groetjes Marie louise
Weer fijn om jullie reiservaringen te lezen.Ik geniet ervan.
Gr .en xxxx
Beterschap! En nog een hele fijne week!! Liefs