Heel wat te vertellen

Lieve mensen,

Het is al anderhalve week geleden dat we hebben geschreven hoe het ons vergaat. Waar ik al een beetje voor vreesde, tis toch best lastig om zo'n blog bij te houden. We maken zo veel mee en zijn s avonds vaak zo moe. Maar goed, hier zijn we weer. Inmiddels zijn we al een paar dagen in Medellin, een stad in de bergen waar het altijd lente is. Eerst maar eens even terug naar San Augustin.

Donderdagochtend 7 januari hebben we het Parque Arqueológico bezocht. Hier hebben we heel de ochtend gewandeld en verschillende oude beelden bewonderd. Deze zijn meer dan 5000 jaar geleden gemaakt door twee stammen die toen in dit gebied leefde. We hebben ook nog in de brandende zon een hele steile berg beklommen om de oudste monumenten te zien, inclusief een prachtig uitzicht over het gebied. Heel indrukwekkend, vooral het uitzicht. De terugweg was gelukkig bergaf. S middags hebben we paardgereden! Dat was echt fantastisch. De finca waar we sliepen, had ook twee paardjes: Pinta en Mona, en een vaste gids. Zijn naam konden we niet verstaan dus we noemden hem Señor Gaucho. Met hem hebben we vier uur lang paard gereden en andere monumenten bezocht. De omgeving was prachtig en ook het paardrijden was heel leuk. Niet echt gedacht maar Ais vond het paardrijden ook super, ging hem ook echt goed af. Zelfs in galop! Maar het allerleukste was Señor Gaucho; een oudere man met een huid van leer door de zon, die zo relaxed op zijn paard zat, een echte cowboy met manchete. En hij was zo oerrustig en lief. Af en toe vertelde hij wat of hadden we een kort gesprekje maar we waren soms ook hele stukken stil en echt tevreden. Klinkt zweverig maar was gewoon zo relaxed. Hij vond het maar vreemd dat we uit Holanda kwamen dus met handen en voeten uitgelegd dat ik uit Colombia kom en Ais Moluks is. De pauze was in zijn huis waar zijn vrouw verse sap voor ons ging maken. Toen zij hoorde dat ik geadopteerd was, was ze helemaal ontroerd en vertelde ze dat ik gelukkig had gehad en dat het speciaal was dat ik nu weer in Colombia was. Bijzondere ontmoeting voor mij. Ik voel dan wel dat ze nog veel meer wil vertellen maar dat lukt dan helaas niet doordat we elkaar niet kunnen verstaan. Maar haar handbewegingen en ontroering zeiden genoeg. Echt bijzonder. En het mooiste moest toen nog komen. We gingen naar een uitkijkpunt, waarbij het leek alsof je midden in de bergen stond. Links, recht, voor je, achter je, overal bergen met groene bomen en af en toe een huisje. In het dal de Rio Magdalena. Echt adembenemend. Betoverend. De mooiste plek waar ik ooit in mijn leven ben geweest. Een spectaculaire plek, waar je haast niet anders kan denken dan dat er meer moet zijn dan de mens alleen. Een god, een lot, noem het hoe je het noemen wil maar de plek was magisch. We waren er allebei stil van. Señor Gaucho ook, maar die vond het allemaal wat gewoner dan wij, hij komt daar wel meerdere keren per week. Ongelooflijk dat je daar gewoon woont haha! Na deze dag waren we helemaal kapot, van alle inspanningen maar ook van alle indrukken. Gelukkig konden we in de finca gewoon aanschuiven en een lekker stuk vlees met een gezond sapje naar binnen schuiven. De was was gedaan en ons bedje lekker fris opgemaakt. Dat is pas voldaan gaan slapen.

Vrijdagochtend afscheid genomen en via Popayan naar Cali. De busrit over de bergen kon blijkbaar ook in 4 uur, wat ons de chauffeur van woensdag maar weer eens deed vervloeken. In Cali hadden we een super luxe romantische suite in het Sheraton!! Alweer een verrassing van Ais, de lieve schat. We hebben ons als twee kleine kinderen in een snoepwinkel vermaakt: badjassen, slippers, twee badkamers, een bed zo groot en zacht daar slapen alleen koningen in, roomservice, alles! Cali zelf was niet zon bijzondere stad, veel armoede en vervallen gebouwen. Dus daar hebben we weinig van gezien. We zijn wel heerlijk uit eten geweest en op stap geweest. Daar is het een perfecte stad voor. Het uitgaan is echt anders dan in Nederland: iedereen zit aan een tafeltje om de dansvloer heen, je kan alleen hele flessen rum bestellen en iedereen danst de salsa. Wij alleen niet hahahah! Dus we hebben vooral onze ogen uitgekeken, wat een mooie meiden en wat kan iedereen goed dansen. Ik voel me dan wel een echte Hollander hoor, mijn dansskills mogen in Nederland dan wel wat voorstellen maar hier ben ik net een boerin :-/ Zondag hebben we heel de dag in bed gelegen. Ook wel even lekker na al dat gereis en waar kun je dat beter doen dan in zo'n kingsize bed?!

Maandag moesten we helaas alweer gedag zeggen tegen ons leven als rijken en gingen we op weg naar Salento, een klein dorpje in het koffiegebied. De rit erheen was weer prachtig en aangekomen bleek dat er een soort dorpsfeest was dus in heel het dorp was er muziek, stonden er overaal eetkraampjes en was iedereen buiten aan het dansen, het leek wel de zomerfeesten hihi. We hebben er heerlijk rondgewandeld, zonder dat we het gevoel hadden op onze hoede te moeten zijn. Het sfeertje was zo relaxed. En er waren heel veel winkeltjes en allemaal lekker eten. Little did we know.....Volgens de Lonely Planet was er een hele mooie wandeltocht van 2.5 uur door Valle de Cocora. Dat durfden we wel aan (ik had tenslotte rondje waalbruggen met papa gelopen) Nou, maar goed dat we niet wisten dat we er vijf uur over zouden doen, moesten klimmen over rotsen, klauteren over boomstammen, lopen over wiebelbruggen en in de brandende zon een te steile berg moesten beklimmen. We waren allebei te trots om op te geven en hebben elkaar er doorheen gesleept maar het was echt afzien! En tegelijkertijd echt zo mooi. Dit is echte natuur, zo anders dan de Ooi of Hatertse Vennen. We hebben verder niet veel meer gedaan die dag hahah!

Op woensdag zijn we doorgereisd naar Manizales, een middelgrote stad, ook in het koffiegebied. De eerste stad waar ik me prima op me gemak voelde en ik voor mijn gevoel niet over de zwervers en het vuil struikelde. En ik heb mijn nagels en wenkbrauwen laten doen. Ook fijn en spotgoedkoop. Natuurlijk hebben we nog de mooie kerken bezocht, overal waar we komen, bekijken we ook de culturele mooie dingen hoor. Donderdagochtend hadden we een tour geregeld bij een, nog werkende, koffieplantage. Wederom weer een minibusje gepakt en ergens bij een smoezelige overstapplaats in een taxi gesprongen om zo bij de koffie plantage te komen. Daar werden we hartelijk ontvangen door de familie van wie de koffie plantage is. Na wat gedronken te hebben gingen we op pad met de gids (naam was zo moeilijk dat ik het vergeten ben), een lokale jongeman die in zijn vakanties op de plantage werkt en af en toe tours doet. Bepakt met een rieten mand en bijbehorende hoed werden we rondgeleid maar zoals overal in Colombia gingen we weer bergje op en af. De gids was ook geïnteresseerd in ons en het was leuk om met hem uit te wisselen wat er zo anders is in Nederland en Colombia. Soms werden zijn ogen zo groot als schoteltjes haha! Hij wist ook echt veel te vertellen over koffie, het leven op een dergelijke plantage en allerlei planten en dieren. Nadat we een koffie proeverij hadden gehad, zijn we weer een taxi ingesprongen naar de andere kant van Manizales waar we even heerlijk in de thermals hebben gedobberd.
Vrijdagochtend mochten we weer in gevecht met onze backpacks, eenmaal ingepakt gingen we onderweg naar Medellin. Natuurlijk kan niet alles in een vakantie soepeltjes gaan, nadat we de kaartjes hadden gehaald zouden we over 20 min gaan......1,5 uur later zaten we er nog steeds, geen bus, geen chauffeur. Uiteindelijk kwam er een opgetrommelde chauffeur aanzetten en onze reis kon beginnen. Blijkbaar had de chauffeur de opdracht meegekregen om de vertraging goed te maken want hij reed alsof hij op het parcours van Monaco reed en maakte inhaal manoeuvres waar Max Verstappen jaloers op zou zijn. Na een aantal keer in de koplampen van de tegenligger te hebben gekeken hadden we een pauze in een chaotisch stadje, waar blijkbaar al het verkeer doorheen komt. Iedereen in de bus kon nu even de grond kussen en een hapje eten, als inmiddels ervaren busreizigers wisten we nu wel dat we even wat moesten eten. Na weer een aantal 'schitterende' inhaalacties in de bergen kwamen we aan in Medellin, waar we weer een mooi avontuur tegemoet gingen ;)...... Daarover later meer

Adios Nataly&Aiske